Tag: blog

Geplaatst op

IN HET LICHT 

… het licht verdrijft alle vormen van duisternis 

Al van jongs af aan voel ik dat er meer is dan wat wij zien en denken te weten op basis van wetenschap. Ik was al op jonge leeftijd erg bewust van mijzelf en dat dit leven niet zomaar iets is. Met vlagen stond ik er steeds een beetje meer voor open. En nog steeds. 

Spiritualiteit is een veel gebruikt begrip met vele verschillende gezichten en uitingen. Voor mij sluit het aan bij het ontwikkelen van een authentieke ‘ik’ (Nova Me). Vanuit mijn eigen waarheid leven en handelen, denken en doen. Het gaat simpelweg over de vraag: hoe voel jij je en hoe wíl jij je voelen? Hoe wil jij je leven leiden – vandaag? Het gaat over luisteren naar de stem die klinkt vanuit je hart.

Ondanks dat ik zo jong al voelde dat bewust leven de sleutel was, is de stem vanuit mijn hart lang overschreeuwt door de stem van mijn hoofd. Het ego, kunnen we wel zeggen. 

Veel coachees worstelen ook met het ego die veel te veel ruimte in neemt. Het ego dat steeds weer meer grip en controle wil op het leven. Als je ziek bent geweest, is de behoefte aan grip en controle misschien wel extreem. Dat is het ego in de overlevingsstand.

Terwijl: controle is een illusie. En dit inzicht kunnen voelen en accepteren, geeft zo veel vrijheid en rust. 

Nu ik sinds een aantal jaar met veel toewijding en discipline leer luisteren naar mijn hart, verander ik, verandert mijn leven en verandert mijn visie op coaching met mij mee. Ik voel veel meer rust, vertrouwen en (zelf)zekerheid – terwijl ik de controle dus steeds meer loslaat. Ik voel dat ik steeds meer in het licht sta en dat daarmee de duisternis verdwijnt.

Spiritualiteit, luisteren naar de stem van het hart, is wat ik iedere dag oefen en wat steeds belangrijker is voor mij als mens én ook als coach. Ik zal meditaties en andere oefeningen delen. Ik leer je het licht in jezelf te ervaren en zo de donkere duistere dagen achter je te laten.

Het brengt een bepaalde zachtheid met zich mee – en toch blijf ik die scherpe, krachtige coach die je helpt te groeien in jouw herstel. 

Geplaatst op

Bewust Zijn

Ga je werken met een coach, dan stap je in het proces van bewustwording. Het mooiste en meest waardevolle proces in je leven.  

Een belangrijk onderdeel van mijn coachingsvisie is dan ook dat jij leert om bewust te ‘zijn’. Wie ben je en wat wil jij doen in dit leven? Makkelijke vragen, oh zo moeilijk te beantwoorden voor velen. Spoiler alert: het antwoord zal morgen anders zijn dan vandaag. 

Als (ex)kankerpatiënt kan het heel ingewikkeld aanvoelen om deze vragen te beantwoorden. Onmogelijk bijna. Je identiteit voelt aangetast door je uiterlijke veranderingen en ook door het ‘label’ (de diagnose) dat je hebt gekregen. En ook kan de vraag over wat je wíl doen kan frustratie oproepen: je wilt van alles maar de kanker steekt daar toch een stokje voor? Je voelt totaal geen grip, dus hoe kun je dan bepalen wat je wil en bewuste keuzes maken? 

Des te belangrijk om hier bij stil te staan dus. Want dan ga jij weer voelen dat je grip hebt, je pakt steeds meer regie en je voelt dat jij echt wel een keuze hebt in hoe je je leven wil en kan leven. Kanker of niet. 

Bewust Zijn, wat houdt dat in?
-vul in naar eigen behoefte en inzicht-

Het mooie is, iedereen heeft hier een andere invulling voor. Maar het heeft altijd te maken met:
Bewust zijn van je denken, van je gedrag, van je reacties. Van je praten en je energie. Van jouw perceptie die je projecteert op alles wat je meemaakt. En dus ook van de perceptie van de ander, die dat óók als een soort filter over zijn/haar wereld heen plakt. Bewust zijn van je waarden en overtuigingen, bewust van wat jij belangrijk vindt én van wat je dus niet meer wilt.

Voordat je je hier bewust van wordt, ga je steeds een beetje meer stilstaan. Stil staan bij de invulling van je dagen. Bij de redenen waarom je doet wat je doet en je zegt wat je zegt. Stil staan bij wat je wilt, wat je belangrijk vindt en wat moet. 

Meditatie en mindfulness kunnen hier bij helpen. Ik heb het in mijn coach sessies hier dan ook vaak over – over voelen, inchecken bij jezelf en andere aanmoedigingen om jezelf te leren kennen. Alles natuurlijk passend bij wie jij bent.  


Wil jij ook Bewust Zijn? Durf jij deze ondekkingstocht aan te gaan met mij? Check je opties hier.

Geplaatst op

ZEVEN JAAR

PLUK DE DAG

Wat een korte tijd en toch zo lang.

Afgelopen zaterdag, 5 november 2022, was het 7 jaar geleden dat ik de diagnose borstkanker kreeg. 

Hoe meer afstand tot die dag, hoe meer afstand tot dat verhaal van mij. En dit jaar lijkt de afstand ineens veel groter geworden. De afgelopen jaren was ik namelijk al in september bezig met deze dag. En nu, dit jaar, bedacht ik mij op 3 november tijdens het uitknippen van mijn nachtlampje, dat het bijna 5 november was. Wow! … En ik ging rustig slapen. 

Toch blijft het onderdeel van mijn leven, iedere dag. De bedreiging van mijn leven was echt, de littekens onder mijn oksel en op mijn borst zijn echt. Die gaan ook nooit meer weg. De herinneringen blijven, vooral de herinneringen die mij nu nóg kracht geven.

Het verhaal verandert, er komen nieuwe verhalen bij, mijn perspectief op dingen en gebeurtenissen verandert. Ik voel inmiddels dat ik het steeds meer los laat. Ik ben méér dan die Rosanne die op 5 november 2015 ineens borstkanker had ✨ 

Ik haal er iedere dag nog kracht uit, inspiratie en ik leer er nóg van, misschien wel een beetje meer iedere dag…

Ik durf nu te zeggen, dat ik, na heel veel en vaak (ver)werken en dealen met mijn sh*t als gevolg van die periode in mijn leven, dankbaarheid kan voelen. Voor alles wat het mij gebracht heeft. Voor alles wat ik nu weet dankzij die ervaring. Voor iedere dag die ik nu leef 🙏  en voor het kunnen doorgeven van alles wat ik weet als coach voor mensen die net zo worstelen als ik heb gedaan. (En soms nog steeds doe.) 

Ik nam mij destijds voor om voortaan de dag te plukken en ik kan je zeggen, als alles weer een soort van ‘normaal’ is, is ‘Pluk de Dag’ niet eenvoudig. Een kunst bijna. Maar in the end, is dat wel de boodschap. Want ja, je leeft vandaag. Maak er wat van, lieve mensen ✨

Geplaatst op

Delen is helen

Borstkankermaand

Vandaag is de laatste dag van oktober. En dat is de maand die in het teken staat van borstkanker. Om aandacht te vragen, geld in te zamelen, informatie te verspreiden, kennis te delen. Een heel mooie en goede manier om bewust te worden van deze ziekte, deze vorm van kanker.

Voor sommige mensen is het iedere dag borstkankerdag. Omdat het nu op dit moment speelt. Omdat er nu angst is. Omdat er in het verleden borstkanker was. Omdat iemands moeder of vader het heeft of had en het nog altijd, iedere dag een rol speelt in iemands leven. 

Ik had borstkanker. Op jonge leeftijd en het was serieus spannend. Ik deel mijn verhaal vaak en makkelijk, ik ben er open over en help nu zelfs anderen die kanker hadden en het leven weer op willen pakken. Mijn verhaal is anders dan die van alle andere bondgenoten. En niet iedereen wíl zijn of haar verhaal delen. 

En toch is vandaag mijn boodschap: delen = helen. Deel je verhaal, ook als het kwetsbaar voelt. Deel je verhaal met wie jij wilt: je familie, collega’s, je buurvrouw of een andere vertrouweling. Doe het online of offline, deel het met een coach of een andere therapeut. Zoek lotgenoten op. Durf te delen want dat heelt je wonden. 

Als je deelt gebeurd er iets bijzonders: je vindt herkenning en oh lieve mensen herkenning is zo belangrijk. Je vindt liefde en steun. Je vindt tips of inspiratie. Je vindt ongevraagd advies. Je vindt mooie gesprekken. Je vindt vooral de wetenschap dat er meer zijn zoals jij. En dat heelt. 

Ik wens iedereen heling toe, op zijn of haar eigen manier. 

En: laat je informeren, checken, onderzoeken en helpen als jij denkt dat jij klachten hebt die lijken op (borst)kanker. Hoe eerder, hoe beter. 

Voel je dat de drempel te hoog is om de stap naar heling te kunnen maken? Ik help je met liefde de drempel over.  Zie contactpagina hoe je een afspraak maakt.

Geplaatst op

Pak Je Rust!

Rust

Rust is een belangrijk onderwerp als we het hebben over herstellen van kanker. Je lichaam heeft het zwaar gehad en heeft, ook als alles achter de rug is, nog veel rust nodig. En dan bedoel ik niet alleen slaap. Ook rustmomenten gedurende de dag. Zodat jouw batterijtje 🔋 weer kan opladen. Dat moet nu een stuk vaker dan voordat je ziek werd. Dit vergeten en onderschatten veel kankerpatiënten. 

Dus: Plan bewust een pauze moment in, misschien wel twee, in je dag. Zet het in je agenda zodat je het niet vergeet. 

En hoe vul je die pauze dan in? 
Het liefst met zo min mogelijk activiteit natuurlijk. Je hoeft niet meteen op de bank te gaan liggen – al werkt dat wel het beste als je het lastig vindt om een pauze te nemen. 

Andere opties zijn: 
✨ mediteren
✨ muziek luisteren (waar je rustig van wordt 🤗)
✨ wandelen als je dit fysiek aan kan, en dan in een heel rustig tempo
✨ een ontspannen boek lezen (liefst geen educatief/ zelfhulpboek – daarvan ga je toch weer ‘werken’) 
✨ tekenen, kleuren, puzzelen… als je er maar van ontspant en voorkomt dat het te veel energie kost 🫶

Rust is daarnaast ook heel belangrijk voor je mentale herstel. Je hebt te maken met vermoeidheid en concentratieproblemen, en je bent aan het bijkomen van een levensbedreigende situatie! En wat ik veel zie (en zelf heb gedaan) is dat we zo hard mogelijk wegrennen van die k*tsituatie en daardoor én geen rust pakken én dus ook niet stil staan bij wat er eigenlijk allemaal gebeurd is.

Het is dus echt heel belangrijk om bewust, met aandacht, je rust te pakken. Daar pluk je op de lange termijn echt de vruchten van! Maak nu een afspraak als je behoefte hebt om hier samen eens dieper op in te gaan. Want er is niets moeilijker dan je rust pakken als je wilt gáán.  

Geplaatst op

Labels

Labels

Verschuil jij je achter je ‘label’? 

Ongevraagd krijg je van de ene op de anderen dag een label toegekend. Daar kun je vanaf de diagnose niet meer omheen en je zult er aan moeten wennen. Ik schreef in de eerst weken steeds op dat ik in een film zat die niet over mij ging.

Jezelf het label kankerpatiënt geven kan onderdeel zijn van jouw acceptatieproces. Je erkent dan wat er met je aan de hand is. Toch kan het je ook tegenhouden als je eenmaal weer los wilt komen van je kanker-tijd. Dan blijf je hangen in je patiënten status. 

Ik weet nog de eerste keer dat een bekende van mij, die ook kanker had, zichzelf kankerpatiënt noemde en dan in de context van ‘wij als kankerpatiënt’. Ik weet nog wat dat met mij deed. Het was confronterend. En tegelijkertijd had het een soort verhelderende werking. Het kwartje viel. Alsof ik mij voor het eerst realiseerde dat ik ook bij die club hoorde… Het hielp mij in mijn acceptatie van de situatie. En dat, lieve mensen, maakt ziek zijn een stuk ‘makkelijker’. 

Een belangrijk onderdeel van herstellen is juist weer afscheid nemen van je status. En daar wordt je vaak in geholpen door je omgeving. De kaartenstroom stopt, de aandacht ebt langzaam weg. Het gaat steeds beter. Jij pakt de normale dingen weer langzaam op. Maar je kankerlabel kan nog heel lang blijven hangen. Misschien blijft het wel de rest van je leven bij je. En dat is okee. Maar het is niet jouw identiteit, niet wie jij bent. En dit loslaten, is soms echt moeilijk. Want wie ben jij nu, nu je weer beter bent en dit alles hebt meegemaakt? Bewust worden hiervan, met behulp van coaching bijvoorbeeld, maakt het makkelijker loslaten. 

Identificeren met je label is een manier om te dealen met wat je overkomt. Mijn visie is, dat je altijd mag onthouden dat je meer bent dan dat. Dat geldt niet alleen voor het kanker-label. Ook voor alle andere ‘labels’ die we onszelf toe eigenen, of ons ongevraagd worden gegeven in onze opvoeding en het pad dat jij bewandelt. 

Geplaatst op

Opladen

Ik was een paar dagen naar Barcelona. Een langverwachte droom kwam uit: ik ging eindelijk mijn favoriete zangeres en guru ALICIA KEYS live meemaken! Wauw zeg wat een geweldige bijzondere krachtige vrouw heb ik zien optreden! Inspirerend en mijn batterijtje zit weer vol positieve frisse energie 😃 opgeladen en ready to rock!

De paar dagen Barcelona waren voor mij onverwachts heel welkom. Even loskomen van mijn routines, nieuwe ervaringen opdoen, mensen van all over the world ontmoeten ✨ en het heeft mij super goed gedaan! 

Het herinnerde mij aan die keer dat ik, midden in mijn chemotijd, besloot naar Parijs te gaan. In overleg met mijn dokters (heel belangrijk!) kon ik een paar dagen in mijn herstelweek er tussenuit. In mijn geval koos ik voor Parijs. Maar het had net zo goed Texel of Zeeland kunnen zijn. Als het maar even uit mijn kanker-omgeving was. 

En dat deed mij toen ook zo goed!!! Vrijheid ervaren, loskomen uit de chemo-sleur. Even opladen. Ik voelde me autonoom, wat heel belangrijk is voor mij. Ik maakte de keuze, ik kon zelfstandig daar naartoe, even was ik geen patiënt. 

Dat laatste, is belangrijk voor ons kankerpatienten. Want die status is geen keuze. Maar we hebben allemaal de keuze in hoe we omgaan met deze onvrijwillige status. En uitstapjes groot of klein, uit eigen vrije wil, zijn een goeie manier om uit die patiëntenrol te stappen. 

In mijn coachingstrajecten gaat het daar veel over: de rol die je ongevraagd kreeg en hoe ga je daar nu, na je behandelingen, mee om? Want stiekem wennen we ook aan deze rol. Hoe maak je je weer los hiervan? Ik kan je goede tools aanreiken om je patientenstatus los te koppelen en weer volledig in je eigen ik-rol te stappen. 

Ben je nieuwsgierig hoe dat werkt? Een afspraak is zo gemaakt, ik help je met liefde weer in je eigen kracht te komen staan ✨ 

Geplaatst op

FAITH

Vertrouwen – geloof – hoop

Deze woorden zijn mijn vertaling van het engelse woord ‘FAITH’. En deze woorden zijn ook belangrijk als het gaat om herstellen na kanker. Vertrouwen in je lichaam, geloven dat je beter bent, hoop voor de toekomst. 

Het jaar dat dit voor mij allemaal steeds meer op zijn plek begon te vallen, heb ik dit woord op mijn lichaam laten tatoeëren. Aan mijn ‘kankerkant’ nog wel. Daarom was het extra bijzonder dat ik dit ‘engelenkaartje’ trok, toen ik mijn intenties ging opschrijven voor de maand Mei. Het zette mijn visie op herstel, en het leven op zich weer even op scherp. En zo kwam ik op het idee om hier een heel coachingstraject aan te wijden! 

Vertrouwen, geloven, hoop kunnen hebben: het zijn belangrijke onderwerpen in jouw herstelproces. 
Het kan voelen alsof je het allemaal bent verloren door de diagnose kanker.
Het kan ervoor zorgen dat je een door angst gedreven controle-freak wordt. 
Het kan er voor zorgen dat je je somber voelt en hopeloos.
Of je voelt je alsof iedereen maar lekker doorleeft in vertrouwen en jij ergens achterblijft. Niemand die je begrijpt…

Onbewust of bewust, ben je hier meer energie aan kwijt dan je zou willen. 
Trust me 🙂 dit gaat zeker veranderen. Er is alleen een voorwaarde: het veranderd als jij inziet dat het kán veranderen en je er iets voor wilt doen. Mijn vraag aan jou is: wat heb jij nodig om je FAITH weer terug te krijgen en ben je bereid hier alles aan te doen? 

Voel jij die bereidheid om je vertrouwen, geloof en hoop weer terug te vinden? Dan ben jij klaar voor een coachingstraject met mij!

In 3 weken coach ik jou online (1-op-1) uitgebreid op het thema ‘FAITH’: vertrouwen, geloven en hoop. 

Ik leer je die positieve flow terug te vinden, hoe je met kleine veranderingen langzaam het vertrouwen weer terug kunt vinden en zo ook weer gaat geloven in een gezond en gelukkig leven met hoop voor de toekomst. 

Meld je aan via contact@novame-coaching.nl en we kunnen deze week meteen starten!
Vermeld bij jouw aanmelding de volgende punten:
– wie je bent (naam, woonplaats, leeftijd);
– wat jouw situatie is (waar ben je van in herstel, hoe lang is dat al zo);
– waar loop je als het over FAITH gaat, het meeste tegen aan?
– wat hoop je te verwachten van dit coachingstraject?

Ik zie je aanmelding tegemoet! Enne… Keep the Faith!

*Investering: € 150,- inclusief BTW – inclusief intake.

Geplaatst op

Het Zwarte Gat

Ik zei letterlijk tegen mijn bff dat ik ‘niet zo’n depressieve vrouw met kanker’ wilde worden, veel te veel negativiteit. Nou, ik werd het toch.

Niet meteen, het ging ongemerkt. Zo’n drie jaar nadat mijn behandelingen achter de rug waren was het dieptepunt. Keihard geleefd en een paar rode vlaggen genegeerd. Lekker dan. En ik wilde helemaal geen tijd verspillen aan moeilijke gevoelens. Toch waren ze er. En heel soms, zijn ze er weer.

Het Zwarte Gat. Veel kankerpatiënten krijgen er mee te maken (of je nu wilt, of niet). Het leven weer oppakken na je behandelingen lijkt makkelijk, je wilt het misschien helemaal anders gaan doen, alles inhalen wat je gemist hebt (zoals ik) of juist doen alsof er niks gebeurd is. Je moet jezelf opnieuw leren kennen want je conditie is niet meer hetzelfde en je spiegelbeeld is ook niet meer wat je gewend was. Je lichaam is veranderd en je kijk op het leven ook.

Niemand kan je vertellen hoe je het het beste aan kan pakken. Sterker nog: niemand mág jou zeggen hoe je je leven moet leven, hoe snel of hoe langzaam je alles weer moet kunnen. Het is allemaal goed, want jij staat aan het roer en je doet precies wat goed is voor jou op dit moment. Maar leven met het ‘label’ kanker is gewoon niet meer hetzelfde als zonder.

Misschien zit je vast, weet je het even niet meer, kun je geen positieve, veerkrachtige mindset meer opbrengen? Ik help je er doorheen, ik ben de uitgestoken hand ergens aan de rand van het gat. Je moet het uiteindelijk helemaal zelf doen, ik help je uit te vinden hoe je eruit komt.

Gun jij jezelf die uitgestoken hand en een duwtje in de goede richting?

Geplaatst op

VIJFENDERTIG

VIJFENDERTIG

Vijf jaar geleden vierde ik mijn dertigste verjaardag (obviously), tegelijk met het feit dat mijn chemo’s achter de rug waren. Ik had geen verwachting van de verre toekomst op dat moment. Alleen ‘nu’ telde. Zo’n twee jaar geleden viel bij mij het kwartje, dat ik wel eens heel oud zou kunnen worden – door mijn kankerervaring had ik aangenomen dat ik de 40 jaar niet zou halen… Ik fantaseerde een beetje meer over de toekomst. En dat ieder levensjaar gezond voltrokken, toch echt een feestje moest worden. 

Vandaag ben ik VIJFENDERTIG jaar oud geworden. Ik loop al vijfendertig jaar rond op deze aardkloot en heb in die jaren veel meegemaakt, gedaan, gezien, ervaren. Fouten gemaakt, mensen ontmoet en mensen verloren, diploma’s gehaald en een carrière gestart. Ik heb de wereld verkent alleen en met anderen, echte pijn gevoeld – in mijn hart en in mijn lijf – gelachen tot ik in mijn broek pieste, gedanst tot de morgen kwam. Ik heb diagnoses gekregen, eenzaamheid ervaren maar ook echte steun gekregen uit onverwachte hoeken. Ik heb er al meer dan een leven opzitten en toch voel ik mij soms zo groen als gras. Dit alles heeft – hallo cliché – bijgedragen aan de persoon die ik nu ben. 

In de aanloop naar mijn verjaardag, krijg ik vaak de vraag: heb je nog wensen (voor een cadeautje)? Plot-twist: die heb ik niet! Want ik weet, hoeveel spullen je ook hebt, hoeveel shit je allemaal verzameld, het maakt niet uit. Het betekent helemaal niks, als er nood is, of als jouw leven of dat van een dierbare op het spel staat. Mijn wens is, om een fijne tijd te beleven met lieve mooie mensen. Om iets te kunnen betekenen voor een ander. Om eruit te halen wat erin zit. Om lief te hebben en te genieten van de kleine dingen. Zo simpel is het namelijk, als je het mij zou vragen.

Als je iets levensbedreigends meemaakt, zoals het krijgen van kanker of een ernstig auto-ongeluk, komt alles in een ander daglicht te staan. Dat zeggen ‘ze’ en ik weet nu: dat is écht zo. Voor mij in ieder geval wel. De keuzes die ik nu maak en de wensen die ik nog heb, zijn anders omdat ik weet dat in een oogwenk je hele leven op z’n kop kan staan en dat je daar helemaal geen invloed op hebt. Want hoe gezond je ook leeft, hoeveel karma punten je ook opspaart, hoe netjes je je ook gedraagt in het verkeer – het lichaam of een ander persoon in het verkeer doet gewoon lekker zijn of haar eigen ding. Typisch gevalletje tel je zegeningen. 

Veel kankerpatiënten worstelen met de nieuwe levensinzichten en hun nieuwe staat van zijn. Hoe past mijn change of perspective, in mijn leven? Ben ik nog wel blij met mijn carrière, met de manier waarop ik mijn leven leid(de)? Wat het moeilijk maakt, is het feit dat jouw omgeving deze ontwikkeling niet doormaakt en je dus merkt dat er hier en daar geen aansluiting meer is met je vertrouwde omgeving. En dat is eng.

De sleutel is, om mee te bewegen met deze ‘flow’. Verzet je niet, want de wereld draait door of je nu meedoet of niet. Je kunt beter meebewegen, als een soort surfer op de golven. Soms een golf laten gaan en soms een mooie hoge golf pakken en genieten van het uitzicht.

Ik ben trots op wie ik ben – geworden door schade en schande, door weer en wind en altijd de zon op kunnen zien komen, uiteindelijk. En ik fantaseer steeds meer over de verre toekomst. Welke avonturen nog kunnen komen. Maar ik weet ook, dat vandaag net zo belangrijk is.

Ik heb weer een mooi jaar achter de rug, HOERA! 
Vandaag sta ik daarbij stil, dankbaar voor wat er is en excited voor wat er komt.